Diep in het oerwoud woont Athan de krokodil. Een hele tijd geleden bedacht een oude krokodil dat de rivier de snelste manier bood om er te reizen. Daardoor richtte Athans familie een taxibedrijf op. Voor vijf bananen kan wie dat maar wil zich supersnel verplaatsen op de rug van een krokodil. Maar de ruggen zijn echter puntig en de scherpe krokodillentanden zien er niet echt uitnodigend uit. Bijgevolg brengen de krokodillen er de meeste tijd stilletjes wachtend door. Athan, die een baan als taxikrokodil helemaal niks vindt, besluit te vertrekken op zoek naar iets anders. Hij probeert alles uit maar pas wanneer Betty het nijlpaard hem na een pijnlijk experiment met een hamer verzorgt, groeit het idee om dokter te worden. Hij gaat in de leer bij een oude krokodillendokter, vindt een neergestort vliegtuig met veel plaats om zieke dieren te herbergen en schakelt zijn familie in als ambulance. Wie goed naar de illustraties kijkt, ziet dat de ruggen van de krokodillen er iets meer comfortabel uitzien.

De illustraties van Lucy Elliott zijn aantrekkelijk. Zachte pastelkleuren vullen de zwarte potloodtekeningen en bieden een rustgevend evenwicht met de vaak witte achtergrond. Kleine grappige details zorgen voor kijkplezier en vullen wat er te lezen is mooi aan. 'De krokodil die geen taxi wilde zijn' belicht op een eenvoudige en originele manier hoe mooi het kan zijn om je eigen weg te gaan. Athan volgde zijn hart, besefte dat hij het liefst anderen helpt en wist meteen het familiebedrijf een nieuwe wending te geven.

Dit prentenboek biedt naast (voor)lees- en kijkplezier ook heel wat stof tot napraten. Een aanrader voor wie met jonge kinderen communiceert.