Dat ze kan schrijven, hoeft Mary Hoffman allang niet meer te bewijzen. Haar ‘Stravaganza’-boeken staan telkens garant voor spanning, de geschiedkundige verwijzingen berusten altijd op gedegen onderzoek en voor de trouwe fan voelen de personages inmiddels aan als oude vrienden. Maar na zes delen ziet die trouwe fan ook dat alle ‘Stravaganza’-boeken in feite dezelfde plot hebben. Een Londense tiener, die om een bepaalde reden ongelukkig is, vindt een antiek gebruiksvoorwerp, een talisman. Die talisman brengt de tiener tijdens zijn slaap naar een parallelle wereld, Talia, waar hij een belangrijke missie moet vervullen. Tijdens dit proces vindt de tiener vriendschap en liefde, maar ook tegenwerking: in Talia door de invloedrijke familie Di Chimici, in Londen doordat zijn talisman om een bepaalde reden tijdelijk zoekraakt. Uiteindelijk redt de tiener de stad van de ondergang, vaak op een niet voor de hand liggende manier — alsof Hoffman wil benadrukken dat juist de kleine handelingen het verschil maken. Het boek eindigt met een groot feest in Talia, vaak een huwelijk.
Ook Stad van zwaarden volgt dit patroon. De hoofdrol is weggelegd voor Laura, die in Stad van schepen al een bijrolletje vervulde als Isabels nukkige vriendin. In dit nieuwste deel ontdekken we dat Laura aan zelfverminking doet — vandaar dat ze, toepasselijk, met een mes als talisman afreist naar Fortezza (Lucca), de stad van zwaarden. Die zelfverminking geeft het boek een interessante twist. In de vorige delen was het vanaf het begin duidelijk waarmee de Londense tiener worstelde: Lucien had kanker, Georgia werd gepest door haar stiefbroer, Sky moest zijn zieke moeder verzorgen, Matt was dyslectisch en Isabel stond in de schaduw van haar tweelingbroer. Maar Laura? We weten dat ze zichzelf snijdt om een fysieke uiting te geven aan haar verdriet, maar wat haar precies dwarszit, blijft lange tijd onduidelijk. Daardoor speelt het mysterie dit keer niet alleen in Talia, maar ook in Londen.
Als Laura’s geheim uiteindelijk ontrafeld wordt, zien we opnieuw een patroon — dit keer thematisch. Laura blijkt een zwaar gehandicapte zus te hebben, waardoor ze als enige gezonde dochter een enorme prestatiedruk ervaart. Problematische relaties tussen broers en zussen blijven terugkeren in de ‘Stravaganza’-reeks: niet alleen bij Laura, Georgia en Isabel, maar bijvoorbeeld ook tussen de Londense Lucien (inmiddels Luciano) en de Taliaanse Falco (inmiddels Nick), die permanent van dimensie gewisseld hebben. Nick, die nu bij Luciano’s ouders inwoont, heeft het gevoel dat hij constant tegen zijn voorganger moet opboksen, als tegen een oudere broer. En ook in Talia heerst er rivaliteit tussen broers en zussen: na de dood van prins Jacopo Di Chimici van Fortezza vechten zijn wettelijke dochter Lucia, weduwe, en zijn bastaardzoon Ludo, de zigeuner die we al kennen uit eerdere delen en die in dit boek een grotere rol krijgt als Laura’s geliefde, om de troon.
Nu er voorlopig geen nieuwe ‘Stravaganza’-delen gepland staan, zou Hoffman kunnen overwegen om dit terugkerende thema eens verder uit te werken in een psychologische jongerenroman. Met de voorzetten die ze in ‘Stravaganza’ geeft, toont de schrijfster alvast aan dat ze zich zeker niet hoeft te beperken tot historische fantasy. [Kyra Fastenau] Verberg tekst

Nadat Matt, Georgia, Sky, Isabel en Nick hun rol in de parallelle zestiende-eeuwse wereld Talia hebben vervuld, kijken zij er niet van op dat Laura de volgende stravagante (tijdreiziger) blijkt te zijn. Zij is duidelijk ongelukkig en dat is immers een voorwaarde om uitgekozen te worden. Haar talisman (dolk) voert haar naar de stad Fortezza (stad van de zwaarden), waar de machtige familie Di Chimici door de Manoush Ludo wordt gedwarsboomd in zijn strijd om de troonopvolging. Zesde deel van de serie ‘Stravaganza’*, waarin de belevenissen van de vele leidende personages van Talia en de stravaganti van beide werelden elkaar in korte scènes afwisselen. Thema’s als oorlog en vrede, heden en verleden, liefde, vriendschap en plicht maken het verhaal – dat meer in de breedte dan in de diepte is uitgewerkt – veelzijdig en gevarieerd. De schrijfstijl is helder en prettig, met veel dialogen. Het boek sluit af met de historische achtergrond van de Italiaanse stad Lucca, waarop de Taliaanse stad Fortezza is gebaseerd, de stamboom van de familie Di Chimici en een lijst met voorkomende personages. Op het schutblad voorin staat een getekende kaart van Talia. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst

Laura is jaloers op de populaire meisjes bij haar op school. Ze voelt zich diep ongelukkig en weet zich geen raad met haar gevoelens. Om haar emoties de vrije loop te laten, snijdt ze zichzelf. De opluchting die ze voelt nadat ze zich gesneden heeft, zorgt ervoor dat ze het snijden niet kan laten, ook al doet het haar veel pijn. Laura gaat naar dezelfde school als Bel, Yesh, Matt, Sky en Georgia, Nick en Isabel. Deze tieners hebben in het verleden ontdekt dat ze een speciale gave hebben: ze kunnen stravageren naar een andere wereld door middel van hun talisman. Die talisman is ‘per toeval’ bij hen terechtgekomen.
Wanneer de jongeren op een dag samen zitten, merken zij dat ze toch heel wat gemeenschappelijke achtergronden hebben en dat het misschien toch geen toeval is dat zij uitverkozen zijn. Allen waren zij voor hun reis naar Talia diep ongelukkig. En alle jongeren gingen ook naar dezelfde school. Indien er dus nog een stravagante zou zijn, zou die zeker bij hen school lopen en diep ongelukkig zijn. Georgia moet onmiddellijk aan Laura denken. En gelijk krijgt ze.
De stravaganten zoeken Laura op en ontdekken dat haar talisman haar al heeft gevonden. Ze lichten Laura in over het ontstaan van Talia en de rol die zij in deze wereld hebben gespeeld.
Voor Laura ligt er wellicht ook een zware opdracht te wachten, maar om dit te weten te komen, zal ze zelf naar Talia moeten stravageren. Na haar eerst reis naar Talia brengt Laura verslag uit aan de bende. Laura is gestravageerd naar De Stad van Zwaarden, Fortezza. De stad rouwt om de dood van hun koning, Falco Ferdinando di Chimici. Kroonprinses Lucia zou de troonopvolger worden. Op de dag van de kroning maakt een andere kandidaat, Ludo de Manoush, aanspraak op de kroon. Ludo blijkt inderdaad een zoon te zijn van de gestorven koning. Aangezien de kroonprinses zich niet zomaar gewonnen wil geven, bezetten aanhangers van Ludo de stad. Laura wordt de persoon die de contacten, via haar gave om te stravageren, tussen de koningin die gevangen zit en de mensen van buitenaf, zal onderhouden. En dat is een opgave die haar zeer moeilijk ligt. Tijdens haar eerste bezoek aan Talia, ontmoette Laura per toeval Ludo en is ze hals over kop verliefd geworden. Wanneer ze terug thuis is, zit ze zo gewrongen met haar gevoelens dat ze zich weer snijdt. En deze keer snijdt ze iets te diep en belandt ze in het ziekenhuis. Zal Laura genezen? Zal ze nog terug stravageren om de stad te redden van oorlog en geweld? Dat lezen jullie in dit zesde en laatste deel van de Stravganza-reeks!
Om dit boek te lezen moet je echt wel de vorige delen gelezen hebben. Anders ben je dadelijk het noorden kwijt. En dat is wat er met mij gebeurd is tijdens het lezen van het verhaal. Het verhaal is vlot neergepend en heel goed te volgen in de huidige wereld. Maar wanneer de jongeren dan stravageren en je in Talia terecht komt, wordt het andere koek. Italiaanse namen vliegen je om de oren. En dan moet je nog de structuur ontdekken van de familie Di Chimini. Wie is wie en hoe zitten deze relaties in elkaar? Het was voor mij een beetje chaos in m’n hoofd die ik niet geordend kreeg.
Het einde van het verhaal en van de reeks was iets te voorspelbaar. Het laat ook ruimte om toch ooit nog een zevende boek te schrijven. En dat vind ik jammer.
Dit boek zal zeker gesmaakt worden door de trouwe fans van de reeks maar een 'leek' moet er niet aan beginnen.
Verberg tekst