Informatieve boekjes voor de allerkleinsten, is dat een goed idee? Dit boekje bewijst van wel. Het informatieve verhaal van een bijtje dat honing maakt, slaat aan bij 2-jarigen. Natuurlijk heeft dit ook te maken met de mooie kleuren en met de gaten die in het boekje gemaakt zijn en de pagina’s die niet altijd even groot zijn. Deze lijken op zich niet veel meerwaarde te hebben, maar als ze peuters kunnen boeien ... waarom zouden ze hier dan niet op hun plaats zijn? Bovendien leest het boekje vlot zodat het voor je peuter niet opvalt dat dit geen “echt” (fictief) verhaaltje is.

In dit boekje krijgen we meer informatie over bijen dan dat je verwacht in een kartonboekje. Eerst leren we hoe een bijtje er uitziet. Dat ze voelsprieten heeft en haartjes op haar lijf. Daarna laat de bij ons zien hoe ze nectar uit bloemen haalt en we zien dat ze ineens ook stuifmeel mee pakt.We leren ook iets over de taakverdeling die de bijen van een nest hebben: de bewakers, de werkbijen en de koningin. Tot slot vertelt de bij aan de anderen waar ze de bloemen kunnen vinden. Zo leren de peuters ook dat bijen communiceren.

Toegegeven, als je niet meer weet over bijen kan het boekje je wel eens op een dwaalspoor brengen. Zo worden de bijen die het nest bewaken met rode ogen afgebeeld. Ook leren we niet dat de taken van bijen leeftijdsgebonden zijn en zouden we dus kunnen denken dat er per bij gewoon één taak is. Hoe de bij exact vertelt aan haar vriendinnetjes waar ze de bloemen kunnen vinden is ook niet duidelijk. Die informatie kan je natuurlijk als ouder wel geven aan je kind. 

Kortom, dit eenvoudige boekje heeft me toch positief verrast door zoveel informatie te bevatten. Als ik dan toch nog wat kritiek mag geven dan is het het abrupte einde. Zelfs na een aantal keren lezen probeer ik de laatste bladzijde om te slaan.