Dit uit vier delen bestaand debuut van de jonge schrijver en illustrator Evangeline Agape bevat gedichten die zich qua toon en thematiek vooral op jongvolwassenen richten. Het zijn vertellingen met een eenvoudig taalgebruik en opvallend veel raadgevingen en aansporingen. De tweede persoon enkelvoud speelt er een grote rol in zodat lezers zich nog gemakkelijker aangesproken kunnen voelen. Uitgangspunt is meestal de dagelijkse werkelijkheid. De poëtische dichtheid is niet groot maar Agape weet wel regelmatig te verrassen met een origineel perspectief en dito beeldspraak: “iemand zei me ooit dat geluk en verdriet / gescheiden zijn door een dunne draad / daar wandel ik vaak op.” De teksten behandelen primaire gewaarwordingen als liefde, angst, eenzaamheid en de behoefte aan spiritualiteit. Ze kennen nogal wat tegenstellingen: individu-groep, heden-verleden (zie titel), zekerheid-twijfel en samenval-verlies. De door haarzelf gemaakte tekeningen, die meer van een verfijnd kleurgevoel getuigen dan van vormvastheid, wisselen van kwaliteit maar passen over het algemeen goed bij de verzen.