Wie de laatste jaren het journalistieke duo Struyf-Blanquaert in de media heeft gevolgd, wordt wel enigszins achterdochtig bij zoveel promotiecampagnes. Zelfs wanneer een maatschappelijke boodschap heel zinvol is, krijgt men enige argwaan bij dergelijke media-inzet. De grote felblauwe Afghaanse burka-vrouwen uit Insjallah, mevrouw (Roularta, 2004) waren een tijdlang overal te zien. Struyf en Blanquaert zijn zonder meer een uitstekend team, waarbij talenten van journalistiek, fotografie en media goed aan mekaar gekoppeld worden. Dat hebben ze ook gedaan in hun nieuw boek Mijn status is positief. Het is een dagboekverhaal over aids in Afrika en Europa. Tijdens een Keniaanse reis zoeken de auteurs gewone mensen op die seropositief zijn, met als gids Achieng, een vrouw die zelf besmet is met het hiv-virus. De slachtoffers, die meestal merkwaardig moedig zijn, zijn zowel gewone moeders als prostituees, mannen, kinderen. Schrijnende verhalen in de ik-vorm weergegeven met foto's. Een verrassend element is dat journaliste Struyf onderweg beslist een weeskindje (Hope) te adopteren en daar uitgebreid verslag van doet.

Als tegenhanger van de Afrikaanse verhalen zijn er ook enkele blanke, Europese verhalen van hiv-besmette mensen, wellicht om aan te tonen dat het kwalijke virus kleur- en klassenblind is. Het is een heel persoonlijk boek geworden, met aan het eind een bondige medische toelichting over het hiv-virus en aids, en enkele praktische tips. Dit boek is vlot (misschien te vlot) leesbaar en bijzonder mooi (misschien te mooi) uitgegeven. De foto's zijn prachtig, maar geven de alledaagse leefcontext van deze mensen nauwelijks weer. Sterk aanbevolen voor een heel ruim lezerspubliek. [Monika Triest] Verberg tekst

Dit boek beschrijft door middel van fotoreportages en interviews het leven van mensen in Afrika en Europa die getekend zijn door hun status als seropositieven. In Afrika is een groot deel van de bevolking besmet met hiv, maar het blijft een groot taboe voor velen om hier openlijk voor uit te komen. Veel mensen verliezen hun geliefdes, familieleden en vrienden door deze gevreesde ziekten, zonder het gebruik van medicatie. Het contrast met Europa is schrijnend, waar mensen die hiv met zich meedragen, beter er aan toe zijn met medicatie, waardoor ze als zieken een betere positie hebben in hun dagelijks leven. Het boek wordt afgesloten met vijf bijlagen waarin onder andere informatie verstrekt wordt over de ziekte aids, adressen en internetsites waar meer informatie gevonden kan worden.